Całe dotychczasowe życie niewielkiego psiaka skończyło się w jednym dniu – zmarł jego ukochany pan a rodzina bez zastanowienia oddała psa do schroniska. Z domu, spod troskliwej opieki – do kojca i budy. Pegaz nie umie się odnaleźć w nowej rzeczywistości, chociaż bardzo się stara dostosować. Wymaga trochę zadbania o szatę i wagę, ale poza tym to zdrowy i sprawny piesek. Raczej spokojny, zdecydowanie tęskni za ludźmi. Z psami potrafi się porozumieć, czasami nawet skłonny jest do zabawy. Jeszcze tylko musi nauczyć się chodzenia na smyczy. Zamknięty w kojcu z tęsknotą wpatruje się w dal – czekając na swego człowieka , który już nigdy po niego nie wróci.
