W dniu 03.06.2015r. grosik odszedł za Tęczowy Most. Miał to swoje małe szczęście, ostatnie miesiące życia spędził w kochającym domu. Nie musiał odchodzić w strachu i samotności w schroniskowym boksie.
Nieszczęście – biedny psiak – znalezione na łąkach niedaleko Buku, najprawdopodobniej wywieziony tam i porzucony na śmierć, bowiem pies sam z trudem się porusza. Dostał imię Grosik. Grosik jest niewidomy i prawie głuchy. Totalnie apatyczny – je, śpi i się załatwia, to wszystko. Nie szuka kontaktu z człowiekiem, jakby już stracił zaufanie, jakby się całkiem poddał. Ma trochę problemów z oddychaniem, nie wiadomo jak długo na tej łące leżał. Ludzie znaleźli go przypadkiem, gdyby nie to pewnie by tam został na zawsze. Jakim trzeba być człowiekiem, aby skazać na taką śmierć swego towarzysza. Ile okrucieństwa trzeba mieć w sobie. Grosik niestety jest niemłody, ma jakieś12-14 lat, mały krępy, bardzo brudny. Tak bardzo chcielibyśmy aby ostatni swój czas przeżył we własnym domu, z człowiekiem. Żeby jak przyjdzie jego czas nie musiał odchodzić samotnie w schroniskowym boksie.
Czy Grosik ma na to szansę. Kto pomoże mu, da mu kącik w domu i sercu.
