Mikuś… Niewielki, czarny, kudłaty piesek. Ma około 4 latek.
Przemiły, delikatny, przylepny.
Do schroniska trafił niedawno, tuż przed świętami Bożego Narodzenia. Te święta powinny być radosne, także dla zwierzaków, ale dla Mikusia nie były… Wielu ludzi kupowało w tych dniach zabawki dla swoich pupili pod choinkę. Mikuś biedaczek nie miał nikogo, kto by o nim pomyślał. Nikogo nie obchodził.
Nie wiemy, jak to się stało, że Mikuś wylądował samotnie na ulicy – może był pieskiem starszej osoby, która umarła, a rodzina pozbyła się psa jak niepotrzebnej rzeczy?
Teraz Mikuś jest w schronisku – mieszka samotnie w ciasnej klatce, spędza zimowe dni i noce w budzie, na spacer może wyjść tylko wtedy, gdy przyjadą wolontariusze… Nudzi się, marznie… czeka.
Na swoje nieszczęście nie przypomina żadnego „rasowca”. Jest po prostu pieskiem – niewielkim, kudłatym, z oczkami jak węgielki. Ślicznym, delikatnym i przylepnym. Pieskiem, któremu się w życiu nie udało.
Większość zimowych, chłodnych dni Mikuś spędza skulony w swojej budzie.
Ale kiedy tylko na horyzoncie pojawią się jacyś ludzie, natychmiast z niej wychodzi i dosłownie uwiesza się na kracie boksu. A potem za wszelką cenę usiłuje się z niego wydostać – przepycha łepek, łapki… Parę razy Mikuś już się zaklinował między prętami… Tak bardzo chce wyjść i podejść do ludzi – pewnie liczy, że ktoś się nim zainteresuje, weźmie choć na spacer. Widok jest naprawdę rozpaczliwy.
Do tego Mikuś smutno piszczy, usiłując zwrócić na siebie uwagę…
Podczas spacerków można się przekonać, jak miłym i towarzyskim jest pieskiem. Ma ujmujący charakter, jest delikatny, subtelny, łagodniutki. Umie chodzić na smyczy. Cierpliwie pozował do zdjęć, jakby wiedział, ze musi się dobrze zaprezentować, że może to jego szansa na domek… Lubi się bawić, wszystko go interesuje. Nie ma w nim żadnej agresji. Bardzo lgnie do ludzi.
Mamy nadzieję, że ktoś dostrzeże w Mikusiu materiał na przyjaciela na całe życie i zakocha się w jego ślicznych czarnych oczach.
Mikuś nie traci nadziei i czeka – może właśnie na Ciebie????
