Melunia… to taki przytulny, puchaty kotek. Nasza szara królewna.
Przyjechała do nas na sterylizację i po zabiegu miała być wypuszczona z powrotem na działki, ale po kilku dniach nie mieliśmy sumienia jej wystawić na dwór. Mela raczyła barankami każdego, kto się napatoczył, pogłaskana turlała się zachwycona, mruczała, łapała łapkami za rękę – a przy tym była taka krucha i delikatna… No i tak Mela u nas została.
Koteczka podbiła serca wszystkich, którzy ją poznali. Jest łagodna, spokojna, przylepna.
Na początku bała się innych kotów w kociarni, syczała i uciekała… ale jej przeszło. Teraz żyje w zgodzie ze wszystkimi.
Przez długi czas bawiła się dużo z innymi kotami i chętnie odpoczywała, leżąc koło nich. Chcielibyśmy, żeby w przyszłym domu miała kocie towarzystwo, bo jest jej to potrzebne.
Melcia również przeuroczo i z zapałem bawi się sama, piłeczką albo myszką.
Ostatnio niestety kotów w kociarni przybyło, zrobiło się naprawdę dużo stado, i to wyraźnie przytłacza Melę. Jest smutniejsza. Szukając w tym kocim rejwachu odrobiny intymności, sypia sobie koteczka na regale między stertami wypranych ręczników. Tylko szary łepek wystaje….
